Meczem Miedzi z Wisłą Płock rozpoczęła się 33. kolejka Ekstraklasy w grupie spadkowej. Choć tak naprawdę, przez pierwsze 20 minut był to mecz, w którym grała wyłącznie jedna drużyna. Miedź w niesamowity sposób stłamsiła ekipę trenera Ojrzyńskiego, a akcje, które przy tym rozgrywała bardziej przypominały La Ligę niż naszą swojską ligową rzeczywistość. Pierwsza bramka padła już w piątej minucie. Atak Miedzi z własnej połowy wyprowadził Augustyniak. Zewnętrzną częścią stopy podał do Camary, temu na obieg poszedł Zieliński. Prawy obrońca posłał podanie do Santany, który trącił piłkę w taki sposób, że stojący za nim Roman uderzył pewnie z woleja i otworzył wynik.

Hiszpan, który uratował Miedź w Gdyni po 10 minutach miał już na koncie dublet. Roman praktycznie skopiował cudowne uderzenie z meczu z Arką. Wtedy bezradny był Steinbors, a dziś piłkę wzrokiem do siatki odprowadził Żynel. Roman skorzystał z fatalnego wybicia piłki przez Australijczyka McGinga. Wisła Płock była oszołomiona niczym bokser po nokdaunie. Kontynuując bokserską nomenklaturę w 20 minucie było już o krok od nokautu. Bramkę sezonu o mały włos zdobyłby Camara. Wychowanek Villareal podbił piłkę w polu karnym ponad Łasickim i złożył się do pięknej przewrotki. Jego strzał ostatecznie wylądował na poprzeczce.

Miedzianka jak co mecz miała problemy przy stałych fragmentach gry i to właśnie po jednym z nich padł gol kontaktowy. Do wrzutki Furmana nie doskoczył Osyra, a stojący za nim Pikk nie spodziewał się piłki i zamiast ją wybić skiksował w taki sposób, że w sytuacji nie do zmarnowania znalazł się Kuświk. Na szczęście jeszcze przed przerwą Miedź dorzuciła kolejną bramkę. Znów, podobnie jak przy pierwszym trafieniu akcji Miedzi nie powstydziłyby się najlepsze drużyny na świecie. Wykończenie zespołowego ataku przez Forsella zewniakiem było wręcz profesorskie.

W drugiej połowie legniczanie podświadomie, mając z tyłu głowy prowadzenie dwoma bramkami, mocno wyhamowali. Mecz mocno się zaostrzył, a Miedziance bardziej niż na ataku zależało na dowiezieniu korzystnego rezultatu. W efekcie takiej postawy w końcówce meczu było niezwykle gorąco. W 85 minucie piękny strzał głową Ricardinho obronił Dżanajew. Zdaniem sędziego Jakubika i sędziów VAR, biegnący do dobitki Oskar Zawada został pchnięty przez Kornela Osyrę. W wyniku tej mocno kontrowersyjnej decyzji Wiśle przyznano jedenastkę, a Osyra powędrował do szatni z "asem kier". Gola kontaktowego zdobył sam poszkodowany. Końcowe minuty to już szalony atak Wisły i zmasowana obrona Miedzi. Najlepszej szansy na zdobycie punktu nie wykorzystał w 90 minucie Furman, który po dośrodkowaniu Ricardinho trafił w spojenie.

Miedź pokazała dziś dwie twarze. W pierwszej połowie arcyciekawe akcje w ofensywie, z których wynikało wiele zagrożenia. W drugich 45 minutach widzieliśmy Miedziankę nieco bojaźliwą i jakby nie do końca oswojoną z wysokim prowadzeniem. Jednego graczom trenera Nowaka odmówić jednak nie można. Zaangażowaniem z jakim toczyli oni walkę można by obdarzyć 7 pozostałych ekip walczących o utrzymanie. Ta sportowa złość potrafi nierzadko przykryć mankamenty piłkarskie. Z taką ambicją i umiejętnościami, które widzieliśmy przy zdobywanych bramkach Miedź z Ekstraklasy po prostu spaść nie może. Kolejne spotkanie legniczanie rozegrają w Kielcach z tamtejszą Koroną, która jest już praktycznie pewna utrzymania i nie będzie musiała "umierać" za trzy punkty. Martwić może jednak to, że na to spotkanie wykartkowali się Santana i Osyra.

Miedź Legnica - Wisła Płock 3:2 (3:1)
Gole: Roman 5', 10', Forsell 36' - Kuświk 28', Zawada 86' (karny)
Miedź: Dżanajew - Osyra, Musa, Zieliński, Pikk, Augustyniak, Fernandez (89' Purzycki), Santana (86' Monteiro), Camara, Forsell, Roman (77' Ojamaa)
Wisła: Żynel - Garcia, Uryga, Łasicki, McGing, Borysiuk, Dźwigała (46' Rasak), Marazas, Furman, Łukowski (46' Ricardinho), Kuświk (68' Zawada)