Po czteroletnim pobycie w Stali Rzeszów w Legnicy spotykasz trzech graczy związanych ostatnio z Resovią. Zdążyliście się już poprzekomarzać z tego powodu?

- Nie, w zasadzie nie ma takich dywagacji. Zresztą z jednym z nich – Kamilem Antonikiem – byłem w pokoju podczas zgrupowania w Wałbrzychu. Dobrze się dogadujemy i nie mamy z tym żadnego problemu. Ale mamy swoje rzeszowskie tematy.

Z Kamilem Drygasem znasz się z okresu wspólnych występów dla Zawiszy Bydgoszcz. Z kolei z Andrzejem Niewulisem dzieliłeś szatnię w Rakowie Częstochowa. To pomogło w aklimatyzacji w Miedzi?

- Na pewno, bo wiedząc, że dołączę do Miedzi Legnica kontaktowałem się z Kamilem Drygasem. Dużo rozmawialiśmy, a poza tym pomógł mi też w znalezieniu mieszkania. To zawsze pomaga, gdy wchodząc do nowej szatni zna się już kogoś, kto w niej jest. Tym bardziej po dłuższej przygodzie w jednym klubie, bo tak jak wspomniałeś, cztery ostatnie lata spędziłem w Stali Rzeszów. Nastąpiła więc dla mnie zmiana i spotykam się z czymś nowym.

Za Tobą dwa znakomite sezony. Były one najlepszymi w karierze?

- W dotychczasowej karierze były to zdecydowanie najlepsze sezony.

Niemal cała Twoja przygoda z piłką to wielka sinusoida, wzloty i upadki. Czujesz, że wreszcie idziesz już tylko w górę?

- Myślę, że tak. Jestem już doświadczonym zawodnikiem, a co najważniejsze od dłuższego czasu omijały mnie kontuzje. Byłem zdrowy i grałem praktycznie całe sezony bez przerwy i żadnych pauz. Na pewno czuję, że staję się coraz lepszy. W dwóch ostatnich latach wykręciłem dobre liczby, co dodaje większej pewności siebie, a z kolei dzięki temu jestem bardziej efektywny na boisku.

Nieczęsto zdarza się osiągnąć dwucyfrową liczbę goli i asyst w jednym sezonie. Tym bardziej dwa lata z rzędu!

- Trzeba sobie stawiać jakieś cele, zawieszać poprzeczkę coraz wyżej. Tak naprawdę można powiedzieć, że to, iż byłem troszkę dłużej w jednym klubie sprawiało, że czułem się tam dosyć pewnie, jak u siebie. To bardzo mi pomogło. Mieliśmy fajną ekipę i osiągnięcie takich liczb było też na pewno zasługą chłopaków z drużyny.

Robert Lewandowski pokazał, że można osiągnąć szczytową formę już po trzydziestce. Po transferze do Miedzi najlepsze dopiero przed Tobą?

- Jak najbardziej uważam, że w tym wieku można osiągać progres formy z każdym rokiem. Cały czas czekam na Ekstraklasę. Mam nadzieję, że teraz, kiedy jestem doświadczony i jestem w gazie, uda mi się zadebiutować z Miedzią w najwyższej klasie rozgrywkowej. To marzenie z dzieciństwa jest cały czas w mojej głowie i napędza mnie do codziennej pracy. Dopóki tego nie osiągnę, będę robił wszystko, by zrealizować to marzenie.

W sezonie 2016/2017 byłeś blisko elity, gdy Olimpii Grudziądz zabrakło dwóch punktów do awansującego Górnika. Oczko więcej miała Miedź, której Ty strzeliłeś w domowym meczu bramkę. Któreś ze spotkań przeciwko legniczanom zapadło Ci w pamięci?

- Zapadły mi w pamięci dwa mecze z Miedzią. Pierwszym jest ten, o którym wspomniałeś, gdy graliśmy z Olimpią Grudziądz na własnym boisku i strzeliłem bramkę. Było to ładne trafienie, bodajże wolejem z lewej nogi. To spotkanie zostało mi w pamięci, bo był to jeden z moich lepszych występów. Pamiętam też mecz w Legnicy, również z Olimpią Grudziądz, w sezonie kiedy niestety spadaliśmy z pierwszej ligi. Dostałem wówczas piłkę mniej więcej na połowie boiska i biegłem z nią sam na bramkę Miedzi, ale któryś z rywali mnie wtedy dogonił. Akurat tego miło nie wspominam (śmiech).

Byłeś najlepszym strzelcem Stali Rzeszów w minionym sezonie. Myślisz, że w Miedzi możesz powtórzyć taki wyczyn?

- Bardzo sobie tego życzę i na pewno zrobię wszystko, żeby te liczby znów poprawić. Ale najważniejsze jest dobro drużyny i przede wszystkim ona jest na pierwszym miejscu. Gdybym miał poświęcić swoje indywidualne liczby i osiągnięcia na to, żebyśmy z zespołem awansowali do PKO BP Ekstraklasy, to nie zawahałbym się na pewno.