Okres gry w Motorze jakim był dla Ciebie czasem?

- Przeszedłem do Motoru w 1982 roku, mając 21 lat i za sobą epizod w Lechu Poznań, który był nieudany, ale z mojej winy. Miałem więc już jakieś doświadczenia. Trafiłem na zespół, który spadł z ekstraklasy. Prowadził nas wtedy były medalista mistrzostw świata Lesław Ćmikiewicz. Po roku wywalczyliśmy awans. W pierwszym sezonie byłem zawodnikiem z drugą liczbą zdobytych bramek. Później kilka lat występowałem tam w najwyższej klasie rozgrywkowej, a w sezonie 1987/1988 roku po spadku z ekstraklasy zdobyłem tytuł króla strzelców starej drugiej ligi. Generalnie ten okres był bardzo zróżnicowany. Początek był bardzo fajny. Po awansie wydawało mi się, że będę regularnie grał w ekstraklasie. Trener Ćmikiewicz wprowadził trochę inne ustawienie, do tego doszło kilka mikrourazów na przestrzeni lat i dopiero sezon po spadku z ekstraklasy, gdy zdobyłem koronę króla strzelców był w pełni udany. Generalnie jednak był to miły okres, poznałem tam wielu bardzo fajnych ludzi, przyjaciół. Spędziłem tam sześć lat, 500-600 kilometrów od domu, jako młody chłopak. To nauczyło mnie też dorosłości i na pewno ukształtowało w jakiś sposób jako człowieka, a przede wszystkim jako piłkarza.

Obecny Motor jest zespołem gotowym do rywalizacji o najwyższe cele w Fortuna 1 Lidze?

- Obserwowałem Motor w drugiej lidze, gdy nie kuchennymi drzwiami, ale niemalże włazem w dachu wszedł do barażów, a później zasłużenie awansował do Fortuna 1 Ligi. Oczywiście lublinianie start nowego sezonu mieli kapitalny, rozstrzygając kilka meczów w końcówkach. Ostatnio zanotowali jednak trzy porażki. Uważam, że ten zespół jest ciekawie zbudowany przez trenera Goncalo Feio, ale myślę, że potrzebuje jeszcze trochę czasu. Znając Portugalczyka, patrząc na właściciela klubu pana Jakubasa, duży stadion, to myślę, że Motor włączy się w tym sezonie do walki o baraże i powalczy o PKO BP Ekstraklasę. Choć myślę, że sportowo jeszcze troszeczkę lublinianom do elity brakuje.

Czego możemy spodziewać się w niedzielnym meczu?

- Motor jest podrażniony po trzech porażkach. Miedzi, nie ma co ukrywać, podobnie jak i lublinianom w jakiś sposób ostatnio te punkty pouciekały. Ostatnio legniczanie zremisowali z Chrobrym, a niektórzy sceptycy mówią, że była to strata dwóch punktów. Nasz zespół wpadł w delikatny, lekki dołek, ale najważniejsze, żeby dać spokojnie popracować trenerowi Belli, aby z niego wyjść. Dobrego trenera poznaje się nie wtedy kiedy wygrywa, tylko wtedy kiedy opanowuje kryzys. Mam nadzieję, że tak będzie. Choć Motor zagra u siebie, na fantastycznym stadionie, na którym ostatnio były bite rekordy frekwencji. Gospodarze stadion będą mieli za sobą, ale uważam, że nasz zespół nie stoi na pozycji straconej i przynajmniej remis powinien stamtąd wywieźć.